Ο Άρης πραγματοποίησαν την καλύτερη φετινή τους εμφάνιση, αλλά πλήρωσαν την αστοχία και άφησαν δύο πολύτιμους βαθμούς στο “Βικελίδης”
Ο Άρης στα προηγούμενα παιχνίδια δεν εντυπωσίαζε με το ποδόσφαιρό του, όμως κατάφερνε να παίρνει τα αποτελέσματα χάρη στη συγκέντρωση, την εξυπνάδα και την εκμετάλλευση μίας-δύο καθαρών ευκαιριών. Απέναντι στον Πανσερραϊκό, ωστόσο, παρουσίασε εντελώς διαφορετικό πρόσωπο: δημιούργησε πολλές φάσεις, έπαιξε ποιοτικά και ανώτερα σε σχέση με τις προηγούμενες εμφανίσεις του, αλλά δεν μπόρεσε να κατακτήσει τη νίκη. Έτσι, ήρθε στο προσκήνιο η αδικία ή καλύτερα η απρόβλεπτη φύση του ποδοσφαίρου, όπου δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος.
Στο συγκεκριμένο ματς η ομάδα έβγαλε την καλύτερη επιθετική της εικόνα για φέτος, αλλά πλήρωσε την αστοχία της. Ο Χιμένεθ είχε ήδη βελτιώσει αισθητά την αμυντική λειτουργία, ωστόσο τα προβλήματα στο τελείωμα των φάσεων παρέμεναν. Ο Άρης κυριάρχησε σε δύο μεγάλα διαστήματα του αγώνα, ενώ με το 4-3-3 του προπονητή και την ελευθερία στον Μόντσου, είδαμε περισσότερη κίνηση και δημιουργία. Μαζί με τον Ράτσιτς και τον Τεχέρο αποτέλεσαν τους κορυφαίους, δείχνοντας ότι η ομάδα έχει πλέον διάρκεια και περισσότερη ενέργεια μέσα στο παιχνίδι της.
Παρά την προσπάθεια και τις πολλές τελικές, η ομάδα δεν απέφυγε το στραβοπάτημα. Η έλλειψη ευστοχίας, αλλά και οι περιορισμένες λύσεις στην επίθεση, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Ο κόσμος αναγνώρισε την προσπάθεια με το χειροκρότημά του, όμως η απώλεια βαθμών παραμένει σημαντική, ειδικά σε ένα γήπεδο όπου ο Άρης πρέπει να χτίζει σερί νικών αν θέλει να πρωταγωνιστήσει. Η συνολική εικόνα πάντως αφήνει ελπίδες, αφού η ομάδα παρουσιάζει σταθερή βελτίωση και με την επιστροφή των τραυματιών μπορεί να βρει τη συνέχεια που χρειάζεται για να μείνει ψηλά.
Δημοσίευση σχολίου