Το μέτρο της άσκοπης κυκλοφορίας πλέον εφαρμόστηκε στην χώρα μας, καθώς ήταν απαραίτητο αυτή την χρονική στιγμή και ειδικά με την ανευθυνότητα που έδειξαν κάποιοι από τους πολίτες.
Του Τάσου Γιάνναρου
Δεν θα διαφωνήσω με πάρα πολλούς ότι τα μέτρα που έχουν παρθεί στην χώρα μας είναι δύσκολα και επίπονα. Ωστόσο όταν υπάρχει στο παιχνίδι ο παράγοντας υγεία, τότε αυτός ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ μπαίνει πάνω από όλα. Σήμερα (καθώς διαπιστώθηκαν περιστατικά δυσάρεστα τις προηγούμενες ημέρες, ειδικά με την φυγή πολλών στην επαρχία), η Πολιτεία έλαβε το μέτρο της άσκοπης κυκλοφορίας. Προσωπικά συμφωνώ με αυτή την κίνηση, καθώς είμαι της λογικής ότι πρέπει να είμαστε αυστηροί για το καλό του συνόλου, όταν ένα κομμάτι αυτού δυσκολεύει την ήδη δύσκολη κατάσταση στην οποία είμαστε οι περισσότεροι. Πάρα πολλοί πολίτες επίσης "βάζουν πλάτη" για κάποιους και απαιτούν οι θυσίες τους να φέρουν αποτέλεσμα. Στην πράξη δεν χρειάζεται να αναστατωνόμαστε με αυτό το μέτρο. Απλά θα έχουμε μαζί μας το έντυπο κίνησης, ή θα έχουμε στείλει το απαραίτητο μήνυμα και θα έχουμε την ταυτότητά μας. Τις δουλειές μας τις βασικές θα μπορούμε να τις κάνουμε κανονικά, χωρίς να μπορεί να μας εμποδίσει κανένας. Χρειάζεται ψυχραιμία, υπομονή και όχι πανικός, ούτε να τρέχουμε στα σούπερ μάρκετ, στα ΑΤΜ κτλ. Εκεί είναι αυτά να μας προμηθεύουν. Επίσης δεν χρειάζεται να φοβόμαστε την αστυνομία και ότι άλλο εμφανιστεί, απλά αυτοί θα παρακολουθούν αν τηρούνται τα μέτρα, τα οποία θα σώσουν αρκετές ζωές! Κάθε αρχή είναι δύσκολη και μετά το αρχικό σοκ, όλα θα μοιάζουν πιο βατά στην συνέχεια. Είναι πραγματικά κρίμα να έχουμε όλη αυτή την ταλαιπωρία και στο τέλος να έχουμε πάθει διπλή και τριπλή ζημιά σε πολλούς τομείς. Επίσης τώρα στο σπίτι, θα πρότεινα να κόψουμε τελείως την τηλεόραση, όσοι μπορούμε. Ας ενημερωνόμαστε από το διαδίκτυο, η τηλεόραση και οι εκπομπές "βομβαρδίζουν" συνέχεια με περιττές πληροφορίες το ήδη κουρασμένο μυαλό μας. Είναι δύσκολο να καθόμαστε μέσα, νευριάζουμε, αλλά προσπαθούμε να έχουμε καλή ψυχολογία, κάνοντας χιούμορ όσο μπορούμε και το κυριότερο, σκεφτόμαστε ότι σώζουμε και εμείς ζωές έμμεσα. Στην επόμενη παράγραφο ακολουθούν τα λόγια ενός γιατρού, για να καταλάβουμε γιατί πρέπει να εφαρμόσουμε τα μέτρα.
Carlo Serini:
"Είμαι εντατικολόγος εδώ και χρόνια αλλά τώρα είναι αλλιώς. Εχθές το βράδυ πλησίασα έναν παππού. Του είχαμε μόλις βάλει τη μάσκα οξυγόνου και κοίταγε τριγύρω τρομαγμένος. Με τις λίγες δυνάμεις που είχε είπε..."Λοιπόν είναι αλήθεια; Είμαι τόσο σοβαρά άρρωστος;" Συνέχιζε να κοιτάζει γύρω του με το βλέμμα του μαλωμένου σκύλου κι εγώ ήξερα πως αυτή τη φορά δεν είχα καμία απάντηση να του δώσω.
Ξέρεις τι είναι το πιο δραματικό; Να βλέπεις ασθενείς να πεθαίνουν μόνοι τους, να τους ακούς να σε ικετεύουν να αποχαιρετήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Οι ασθενείς του κορονοϊού ειναι μόνοι, κανένας συγγενής δεν επιτρέπεται να τους φροντίσει και όταν είναι να φύγουν, το νιώθουν. Έχουν πλήρη διαύγεια, δεν είναι ναρκωμένοι. Είναι σα να βουλιάζουν στο νερό έχοντας το χρόνο να το ζήσουν και να το καταλάβουν.
Σήμερα μια γιαγιά ήθελε να χαιρετήσει την εγγονή της. Έβγαλα το κινητό μου και την κάλεσα με βίντεο κλήση. Μιλήσανε 2 λεπτά. Μετά από λίγο η γιαγιά έφυγε.
Πλέον έχω μια μεγάλη λίστα με βίντεο κλήσεις. Την ονόμασα Η ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΏΝ. Ζήτησα να μας φέρουν μίνι τάμπλετ. Φτάνουν δύο-τρία για να μη πεθαίνουν αυτοί οι άνθρωποι μόνοι τους."
Του Τάσου Γιάνναρου
Δεν θα διαφωνήσω με πάρα πολλούς ότι τα μέτρα που έχουν παρθεί στην χώρα μας είναι δύσκολα και επίπονα. Ωστόσο όταν υπάρχει στο παιχνίδι ο παράγοντας υγεία, τότε αυτός ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ μπαίνει πάνω από όλα. Σήμερα (καθώς διαπιστώθηκαν περιστατικά δυσάρεστα τις προηγούμενες ημέρες, ειδικά με την φυγή πολλών στην επαρχία), η Πολιτεία έλαβε το μέτρο της άσκοπης κυκλοφορίας. Προσωπικά συμφωνώ με αυτή την κίνηση, καθώς είμαι της λογικής ότι πρέπει να είμαστε αυστηροί για το καλό του συνόλου, όταν ένα κομμάτι αυτού δυσκολεύει την ήδη δύσκολη κατάσταση στην οποία είμαστε οι περισσότεροι. Πάρα πολλοί πολίτες επίσης "βάζουν πλάτη" για κάποιους και απαιτούν οι θυσίες τους να φέρουν αποτέλεσμα. Στην πράξη δεν χρειάζεται να αναστατωνόμαστε με αυτό το μέτρο. Απλά θα έχουμε μαζί μας το έντυπο κίνησης, ή θα έχουμε στείλει το απαραίτητο μήνυμα και θα έχουμε την ταυτότητά μας. Τις δουλειές μας τις βασικές θα μπορούμε να τις κάνουμε κανονικά, χωρίς να μπορεί να μας εμποδίσει κανένας. Χρειάζεται ψυχραιμία, υπομονή και όχι πανικός, ούτε να τρέχουμε στα σούπερ μάρκετ, στα ΑΤΜ κτλ. Εκεί είναι αυτά να μας προμηθεύουν. Επίσης δεν χρειάζεται να φοβόμαστε την αστυνομία και ότι άλλο εμφανιστεί, απλά αυτοί θα παρακολουθούν αν τηρούνται τα μέτρα, τα οποία θα σώσουν αρκετές ζωές! Κάθε αρχή είναι δύσκολη και μετά το αρχικό σοκ, όλα θα μοιάζουν πιο βατά στην συνέχεια. Είναι πραγματικά κρίμα να έχουμε όλη αυτή την ταλαιπωρία και στο τέλος να έχουμε πάθει διπλή και τριπλή ζημιά σε πολλούς τομείς. Επίσης τώρα στο σπίτι, θα πρότεινα να κόψουμε τελείως την τηλεόραση, όσοι μπορούμε. Ας ενημερωνόμαστε από το διαδίκτυο, η τηλεόραση και οι εκπομπές "βομβαρδίζουν" συνέχεια με περιττές πληροφορίες το ήδη κουρασμένο μυαλό μας. Είναι δύσκολο να καθόμαστε μέσα, νευριάζουμε, αλλά προσπαθούμε να έχουμε καλή ψυχολογία, κάνοντας χιούμορ όσο μπορούμε και το κυριότερο, σκεφτόμαστε ότι σώζουμε και εμείς ζωές έμμεσα. Στην επόμενη παράγραφο ακολουθούν τα λόγια ενός γιατρού, για να καταλάβουμε γιατί πρέπει να εφαρμόσουμε τα μέτρα.
Carlo Serini:
"Είμαι εντατικολόγος εδώ και χρόνια αλλά τώρα είναι αλλιώς. Εχθές το βράδυ πλησίασα έναν παππού. Του είχαμε μόλις βάλει τη μάσκα οξυγόνου και κοίταγε τριγύρω τρομαγμένος. Με τις λίγες δυνάμεις που είχε είπε..."Λοιπόν είναι αλήθεια; Είμαι τόσο σοβαρά άρρωστος;" Συνέχιζε να κοιτάζει γύρω του με το βλέμμα του μαλωμένου σκύλου κι εγώ ήξερα πως αυτή τη φορά δεν είχα καμία απάντηση να του δώσω.
Ξέρεις τι είναι το πιο δραματικό; Να βλέπεις ασθενείς να πεθαίνουν μόνοι τους, να τους ακούς να σε ικετεύουν να αποχαιρετήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Οι ασθενείς του κορονοϊού ειναι μόνοι, κανένας συγγενής δεν επιτρέπεται να τους φροντίσει και όταν είναι να φύγουν, το νιώθουν. Έχουν πλήρη διαύγεια, δεν είναι ναρκωμένοι. Είναι σα να βουλιάζουν στο νερό έχοντας το χρόνο να το ζήσουν και να το καταλάβουν.
Σήμερα μια γιαγιά ήθελε να χαιρετήσει την εγγονή της. Έβγαλα το κινητό μου και την κάλεσα με βίντεο κλήση. Μιλήσανε 2 λεπτά. Μετά από λίγο η γιαγιά έφυγε.
Πλέον έχω μια μεγάλη λίστα με βίντεο κλήσεις. Την ονόμασα Η ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΏΝ. Ζήτησα να μας φέρουν μίνι τάμπλετ. Φτάνουν δύο-τρία για να μη πεθαίνουν αυτοί οι άνθρωποι μόνοι τους."