Η ομάδα παλεύει με αγωνιστικά προβλήματα, τραυματισμούς και πίεση, αλλά το κρίσιμο ματς με την ΑΕΛ μπορεί να γίνει η αφετηρία της επιστροφής.
Παρά τις προσδοκίες με τις οποίες ξεκίνησε τη φετινή σεζόν, ο Άρης δεν κατάφερε να παρουσιάσει την εικόνα μιας ομάδας με αυτοπεποίθηση και καθαρό στόχο. Αντί να δείχνει έτοιμος για υψηλές θέσεις, εμφανίζεται χωρίς ξεκάθαρη ταυτότητα, εγκλωβισμένος σε αγωνιστικά προβλήματα και με εμφανή έλλειψη πάθους. Τα επτά ματς χωρίς νίκη επιβεβαιώνουν ότι το ζήτημα δεν είναι παροδικό, αλλά βαθύτερο, με την ομάδα να αγωνίζεται περισσότερο με φόβο παρά με αποφασιστικότητα, παρουσιάζοντας ασταθή άμυνα, άτονη επίθεση και ένα κέντρο που δυσκολεύεται να επιβληθεί. Οι τραυματισμοί βασικών παικτών επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση, αλλά πλέον δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι για την εικόνα της ομάδας.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η πίεση προς τη διοίκηση αυξάνεται και η απογοήτευση του κόσμου αρχίζει να γίνεται εμφανής, με τον κίνδυνο η έδρα του Άρη να χάσει τη δυναμική της. Το κρίσιμο παιχνίδι με την ΑΕΛ αποκτά χαρακτήρα «ζωής ή θανάτου», καθώς μια νίκη θα μπορούσε να λειτουργήσει ως σημείο καμπής και να αναζωπυρώσει την πίστη στους παίκτες και τον προπονητή. Την ίδια στιγμή, οι οργανωμένοι δείχνουν διάθεση συσπείρωσης, ύστερα και από σενάρια περί ενδιαφέροντος νέου επενδυτή, προσφέροντας μία νότα αισιοδοξίας. Η ιστορία του Άρη αποδεικνύει ότι ο σύλλογος έχει μάθει να αντιδρά και να ξεπερνά κρίσεις. Το ζητούμενο είναι αν η φετινή ομάδα θα καταφέρει να αλλάξει νοοτροπία, να ενισχυθεί όπου χρειάζεται και να επαναφέρει το πάθος που αρμόζει σε έναν σύλλογο προορισμένο όχι για τη μετριότητα, αλλά για πρωταγωνιστικό ρόλο.
Δημοσίευση σχολίου